Sözlük
Branca
Branca (Latin.): pranga. Eski Türkçe "bukağı". Yazıtlar"da buqa: boğa, buqarsi ise köstek, bukağı, hayvan bağı olarak geçer (Yıl 732). Bizim sözlükçüler tabii ki 'pranga'yı İtalyanca "branca"ya prangalar. Onun kökü olarak da 'branca': dal gösterilir. Pranga > İtalien branca (B. Keresteciyan) (Ü. Mutlu)