Sözlük

Burg, borough (İng.): şehir, kale, kasaba. Örökkö: yurt, yerleşke; or, ur, uruk: yer, yerleşke (Radloff). KorGan (Kırgız, Tar. AT.): festung, burg, kale; korGon: korgan, kale; urın: yer, şehir; örgö: saray, yurt; urın: yer, şehir; uram: cadde; oram: yer, yurt, yerleşke. Almanca yer, köy: Ort (Radloff). Or, uruk, korGan, burg arasında çok yönlü, çok lehçe ve sözcüğe dayalı, anlamlı bir ilişki var. "Burg, borough" aslen "kale, burç içi yerleşim" demek. Arapça burc. Bize burç olarak geçmiş. Kalenin daha yüksek, daha dışarı çıkmış parçası anlamında. Yerel ağız Türkiye Türkçesinde kayalık, sarp yamaç anlamında: "burç". / Or > fortification, citadella (Fr.) , burg (Alm.): or (B. Keresteciyan). Burg (İsveççe): burç (Ö. B. Etli). "Ur" Türkçe kökünün Batı dilleri "şehir" sözcüğünün içine girmesi (D. Perinçek) / Burjuvazi sözcüğü de buradan gelir. / "Burg"un PIE kökü "bhergh"miş. Yüksek yer veya kale anlamına geliyormuş. "Burg" kasaba ve genelde ortaçağın yüksekte, çevresi surlarla çevrili veya tahkim edilmiş yerleşim yerlerini ifade ediyor. Ayrıca Türkçe "berk-berkitmek": sağlamlaştırmak sözcükleriyle bağıntılı olabilir. Almanca "berg": dağ. Kisamov Türkçe "bucak" ile bağlantı kuruyor. Sanskritçe "pur, puri"