İnsanbu’da, sayfanın sağ alt bölümlerinde şiir, öykü, roman kutularımız var. Buralarda yayımladığımız ürünleri nasıl yapsak da insanlara okutsak diye düşünüp duruyoruz. Nihat Ateş bu amaçla bir yazı gönderdi.

Bölümü ortaya koyalım, yukarı koyalım, aşağı koyalım, yana koyalım, haber yapalım… bir yığın öneri. En üste koysak bu kez sitenin geleceğini tehlikeye atarız, şiir dendi mi kaçıyor okurlar, roman dendi mi tık sayısı onda birine düşüyor. Herkes büyük siyasi laflar edip ülkeyi kurtarma derdindeyken, kim takar edebiyatı!

Buna bir çare bulabilmişseniz, söyleyin, sizin de önerilerinizi bekleriz ey sevgili okur!

K. A.

Şiir ve Öyküde Yeni Bir Mecra: İnsanbu

Şiir okunmaz kimine göre, kimine göreyse “şiirin” böyle bir derdi olmaz çünkü şiir zaten sadece “seçkin, şiir okumakta kendini eğitmiş nitelikli okur” için yazılır. Öykü de şiirin kardeşidir. Hep “öykücü büyür romancı olur” denir ama “öykü”nün asıl kız kardeşi şiirdir. Öykü de şiir gibi yayınevlerinin uzak durduğu, okurunun pek “eğitimli” olması beklenen bir türdür. Hem kapitalist dünyada edebiyatın geldiği noktada kaderleri ortaktır hem de türsel açıdan gerçekten kardeştirler kısacası. Aslında “gerçek” bu ikisi de değildir tabii. Tekrar söylemeye belki sık sık söylemeye gerek var: Anlatım (yazı) sanatları içinde bu iki anlatım biçimi piyasanın talep ettiği hızda kâr sağlamaz. Hızla tüketilemezler. Piyasanın isterlerine göre davranmak zorunda olan ticarethaneler de kârı hızla dönüştürmelidirler ki “çark” dönsün. Onun için yayınevlerinin, dağıtımcıların kapaklarını bile görmek istemediği türlerdir şiir ve öykü. Yine de kendini bu işe adamış şairlerin, öykücülerin, belki prestij olsun diye bu sanat dallarına az da olsa yer ayıran yayınevlerinin olduğu da başka bir gerçek. 

Elbette her sanatsal üretimin en son amacı onu alımlayıcısına ulaşmasıdır. Sanat ürünü ancak bu şekilde tamamlanır ve bir anlam (Belki de başka anlamlar da...) kazanır. Son yirmi yıl teknolojinin, internetin, sanal dünyanın gelişmesi bu “reel” çıkışsızlığı aşmamızda büyük olanaklar yarattı. Şiir, şair, öykü, öykücü kişisel web sayfaları; şiir, öykü siteleriyle ulaşılır hale geldi. Geldi ama hemen arkasından da “nitelikli” çevreler bu mecrada “editöryal” denetimin olmadığından, özgürlüğün fazla olduğundan şikâyetlenmeye başladı. Bu eleştiriler tamamen haksız denemezdi ama her koşulda yaratım süreci kendini gerçekleştirme ve anlatma olanağı bulmuştu ve bundan yararlanacaktı. Bu bir kaostu gerçekte. Bazı ülkelerin üniversitelerinde “sanal edebiyat” kürsüleri açılmaya başlamıştı. İnternet edebiyatı yarattığı hiper metin ve (link) olanaklarıyla bambaşka bir “internet edebiyatı” boyutunu ortaya çıkarırken bir yandan da bildiğimiz kâğıt ve kalemle yazılmış yazının taşıyıcı ortamı kitap/dergi değil de “internet” olan bir yazı akışı kendini sürdürdü. Bugün internette bu iki temel üzerinde yürüyen bir edebiyat gelişiyor.

Mart ayı ortasında yayına başlattığımız internet sitesi “insanbu.com”da da “Şiir Sunağı” ve “Öykü Sunağı” adında iki köşemiz “editörlerinin” yürütücülüğünde “nitelikli”, şiirin ve öykünün “taşıyıcısı ve yayıcısı” olma iddiasıyla hayata geçirildi. İki haftalık kısa bir zaman diliminde Şiir Sunağı'nda Enver Topaloğlu, Süleyman Sırrı Kazdal, Nihat Ateş, Hüseyin Çukur ve O. Gürsel'in şiirleri yayımlandı. Öykü Sunağı'nda ise Taylan Kara ve Kadir Aydemir'in öyküleri yer aldı.

İnternetin özgür, özgün ve insana ulaşmamızda önemli bir olanak sunduğunun bilinci ve insani yaratıcılığın önünde engel kabul etmeyen karakteriyle “sunakların” şimdiden beklenen ilgiyi ulaştığını da söyleyebiliriz.

Şu ana dek yayımlanmış şiirler:

Enver Topaloğlu: http://insanbu.com/a_siir.php?nosu=121

Nihat Ateş: http://insanbu.com/a_siir.php?nosu=123

Osman Gürsel: http://insanbu.com/a_siir.php?nosu=124

Süleyman Sırrı Kazdal: http://insanbu.com/a_siir.php?nosu=125

Hüseyin Çukur: http://insanbu.com/a_siir.php?nosu=127

Öyküler:

Taylan Kara: http://insanbu.com/a_oyku.php?nosu=120

Kadir Aydemir: http://insanbu.com/a_oyku.php?nosu=126