Tuhaf Ses 

 

A  Duydun mu?

B  Neyi ?

A  Bak, dinle...

 

B  Kalp atışımı duyuyorum.

A  Onu değil, canım.

B  Ya neyi?

A  Dinle.

 

B  Kanımın akışını duyuyorum.

A  Şehir sessiz.

B  Ülke.

A  Dünya.

B  Nicedir.

A  Ama duydum.

B  Zihin sürçmesidir.

A  Tuhaf bir ses.

B  Sana öyle gelmiştir.

 

A  Kendini şartlamışsın.

B  Ne konuda?

A  Bazı sesleri duyamaz oldun galiba.

B  Sağır değilim. Seni duyuyorum.

A  Seçici sağırlık, belki?

B  Nasıl bir ses?

A  Nasıl desem, kedi miyavlaması gibi.

B  Miyavlama nasıldı?

A  Unuttun mu? Miyav, işte.

B  Hafızamdaki görüntüler sessiz, gitgide.

 

A  İnsan sesi gibi.

B  Kadın mı, erkek mi?

A  Belirsiz.

B  İnce mi, kalın mı?

A  İnce. Ama güçlü.

B  Köpek sesi olmasın?

A  O nasıldı?

B  Canım, hav hav, işte.

A  Yok, farklı bir ses.

B  Kurt uluması?

A  İnsan sesi.

B  Emin misin?

A  Adım gibi eminim.

 

B  Adın ne, sahi?

A  Önce sen söyle.

B  Önce ben sordum.

A  İkimiz de biliyoruz, aslında.

B  Ben hem kendi adımı bilirim hem de seninkini.

A  Kuşkusuz. Ben de öyle.

B  Sıkıntı yok.

A  Yok, tabii. Her şey yolunda.

B  Olması gerektiği gibi.

A  Yeni anayasaya göre.

B  Bir faşizmden bir başka faşizme.

A  Değişiklik, hiç değilse, bir bakıma.

B  Farklı bir monotonluk.

A  Buna da şükür.

B  Tonsuzluktan iyidir.

A  Donsuzluktan da.

B  Atonal de tonludur.

A  Peki ya “adonal”?

B  Adonal donsuz olur, bence.

A  Panel konusu.

B  İzin alınabilirse.

 

B  Duydun mu gerçekten?

A  Meleme gibiydi.

B  Yani?

A  Hani, mee meee. Ama meleme değil.

B  Hımm. Ne olabilir acaba.

 

A  Nasıl duymazsın?

B  Valla duymadım.

A  Dinleyelim. Belki yine gelir o ses.

 

B  Tuhaf bir ses, öyle mi?

A  Çok.

B  Nasıldı dedin?

A  Miyavlama, meleme gibi.

B  İlginç.

A  Tuhaf.

B  Saçma.

A  Niye saçma olsun?

B  Aklıma bir ihtimal geldi, ama... Çok saçma.

A  Neymiş o ihtimal?

B  Boş ver. Zaten olamaz.

 

A  Söylesen ölür müsün?

B  Belki de.

A  Yaşadığımız ne malum?

B  Şşşş.

A  Ne var?

B  Protesto gibi tınladı sözün.

A  Hangi sözüm?

B  “Yaşadığımız ne malum?” dedin ya...

A  Boş bulundum.

B  Aman dikkat.

A  Haklısın.

 

B  Gülüş müydü? O ses?

A  Güldürme!

B  Kahkaha?

A  Daha neler!

B  Çığlık mı?

A  Korku çığlığı mı?

B  Evet?

A  Yo. Her şeyden habersiz birinin çığlığı gibi.

B  Çığlık sayılmaz öyleyse.

A  Doğru.

B  Sahi mi?

A  Efendim?

B  “Doğru,” dedin ya, içimde bir sevinç belirdi.

A  Neden?

B  Doğru söze hasretim. “Doğru” kelimesine bile.

A  Doğru ya.

B  En azından bir doğru var, elimizde.

A  Doğru.

 

B  Demek tuhaf bir ses duydun?

A  Doğru.

B  Acaba şey olabilir mi?.. Ama olamaz.

A  O ihtimal mi? Nedir o ihtimal?

B  O kadar saçma ki benimle alay edersin.

A  Etmem, söz.

B  Yemin et.

A  Valla billa.

B  Peki.

A  E söyle hadi?

B  Bebek.

A  Nasıl yani?!

B  Belki duyduğun ses bebek sesiydi?

A  Kah kah kah kah kah.

B  Şşşş!

A  Şakadan bile gülemiyorum. Refleksimi kaybetmişim.

B  Şşşşşş!

A  Sustum, tamam.

B  Hani alay etmeyecektin?

A  Gerçekten saçma.

B  Demiştim.

A  En son ne zaman bebek ağlaması duydun?

B  Bilmem. Otuz yıl önce mi?

A  Hapiste miyiz?

B  Bir çeşit.

A  Açık hapishanede.

B  Ama başgardiyanı seçme hakkımız var.

A  Neyse ki.

B  Buna da şükür.

 

A  Bebekmiş! Amma attın, ha!

B  Biliyorum, saçma.

A  Nicedir bebek getirilmiyor dünyaya.

B  Bizden.

A  Delilik olur.

B  Cehenneme davet.

A  Onların düzenine.

 

B  Tuhaf bir ses, demek.

A  Kuzu melemesi gibi.

B  Bebek sesi olamaz, değil mi?

A  Dinleyelim.

B  Sevinir misin, bebek sesiyse?

A  Bilmem.

B  Bizi sıfırlamış olmazlar mı, bebek olmazsa?

     Paraları sıfırladıkları yetmedi mi?

A  Saat kaç?

B  O herifin 350 bin dolarlık saati mi?

A  O saat durdu.

B  Herif işlediğini sanıyor.

A  Bizim saat kaç?

B  Galiba doğum vakti.

 

Tarık Günersel

3 Ağustos 2014