Tuhaf Ses
A Duydun mu?
B Neyi ?
A Bak, dinle...
B Kalp atışımı duyuyorum.
A Onu değil, canım.
B Ya neyi?
A Dinle.
B Kanımın akışını duyuyorum.
A Şehir sessiz.
B Ülke.
A Dünya.
B Nicedir.
A Ama duydum.
B Zihin sürçmesidir.
A Tuhaf bir ses.
B Sana öyle gelmiştir.
A Kendini şartlamışsın.
B Ne konuda?
A Bazı sesleri duyamaz oldun galiba.
B Sağır değilim. Seni duyuyorum.
A Seçici sağırlık, belki?
B Nasıl bir ses?
A Nasıl desem, kedi miyavlaması gibi.
B Miyavlama nasıldı?
A Unuttun mu? Miyav, işte.
B Hafızamdaki görüntüler sessiz, gitgide.
A İnsan sesi gibi.
B Kadın mı, erkek mi?
A Belirsiz.
B İnce mi, kalın mı?
A İnce. Ama güçlü.
B Köpek sesi olmasın?
A O nasıldı?
B Canım, hav hav, işte.
A Yok, farklı bir ses.
B Kurt uluması?
A İnsan sesi.
B Emin misin?
A Adım gibi eminim.
B Adın ne, sahi?
A Önce sen söyle.
B Önce ben sordum.
A İkimiz de biliyoruz, aslında.
B Ben hem kendi adımı bilirim hem de seninkini.
A Kuşkusuz. Ben de öyle.
B Sıkıntı yok.
A Yok, tabii. Her şey yolunda.
B Olması gerektiği gibi.
A Yeni anayasaya göre.
B Bir faşizmden bir başka faşizme.
A Değişiklik, hiç değilse, bir bakıma.
B Farklı bir monotonluk.
A Buna da şükür.
B Tonsuzluktan iyidir.
A Donsuzluktan da.
B Atonal de tonludur.
A Peki ya “adonal”?
B Adonal donsuz olur, bence.
A Panel konusu.
B İzin alınabilirse.
B Duydun mu gerçekten?
A Meleme gibiydi.
B Yani?
A Hani, mee meee. Ama meleme değil.
B Hımm. Ne olabilir acaba.
A Nasıl duymazsın?
B Valla duymadım.
A Dinleyelim. Belki yine gelir o ses.
B Tuhaf bir ses, öyle mi?
A Çok.
B Nasıldı dedin?
A Miyavlama, meleme gibi.
B İlginç.
A Tuhaf.
B Saçma.
A Niye saçma olsun?
B Aklıma bir ihtimal geldi, ama... Çok saçma.
A Neymiş o ihtimal?
B Boş ver. Zaten olamaz.
A Söylesen ölür müsün?
B Belki de.
A Yaşadığımız ne malum?
B Şşşş.
A Ne var?
B Protesto gibi tınladı sözün.
A Hangi sözüm?
B “Yaşadığımız ne malum?” dedin ya...
A Boş bulundum.
B Aman dikkat.
A Haklısın.
B Gülüş müydü? O ses?
A Güldürme!
B Kahkaha?
A Daha neler!
B Çığlık mı?
A Korku çığlığı mı?
B Evet?
A Yo. Her şeyden habersiz birinin çığlığı gibi.
B Çığlık sayılmaz öyleyse.
A Doğru.
B Sahi mi?
A Efendim?
B “Doğru,” dedin ya, içimde bir sevinç belirdi.
A Neden?
B Doğru söze hasretim. “Doğru” kelimesine bile.
A Doğru ya.
B En azından bir doğru var, elimizde.
A Doğru.
B Demek tuhaf bir ses duydun?
A Doğru.
B Acaba şey olabilir mi?.. Ama olamaz.
A O ihtimal mi? Nedir o ihtimal?
B O kadar saçma ki benimle alay edersin.
A Etmem, söz.
B Yemin et.
A Valla billa.
B Peki.
A E söyle hadi?
B Bebek.
A Nasıl yani?!
B Belki duyduğun ses bebek sesiydi?
A Kah kah kah kah kah.
B Şşşş!
A Şakadan bile gülemiyorum. Refleksimi kaybetmişim.
B Şşşşşş!
A Sustum, tamam.
B Hani alay etmeyecektin?
A Gerçekten saçma.
B Demiştim.
A En son ne zaman bebek ağlaması duydun?
B Bilmem. Otuz yıl önce mi?
A Hapiste miyiz?
B Bir çeşit.
A Açık hapishanede.
B Ama başgardiyanı seçme hakkımız var.
A Neyse ki.
B Buna da şükür.
A Bebekmiş! Amma attın, ha!
B Biliyorum, saçma.
A Nicedir bebek getirilmiyor dünyaya.
B Bizden.
A Delilik olur.
B Cehenneme davet.
A Onların düzenine.
B Tuhaf bir ses, demek.
A Kuzu melemesi gibi.
B Bebek sesi olamaz, değil mi?
A Dinleyelim.
B Sevinir misin, bebek sesiyse?
A Bilmem.
B Bizi sıfırlamış olmazlar mı, bebek olmazsa?
Paraları sıfırladıkları yetmedi mi?
A Saat kaç?
B O herifin 350 bin dolarlık saati mi?
A O saat durdu.
B Herif işlediğini sanıyor.
A Bizim saat kaç?
B Galiba doğum vakti.
Tarık Günersel
3 Ağustos 2014